De voorzitter bedankte in zijn welkomstwoord de familie Huisman die ondanks het zeer recente overlijden van een jongere broer van Jan het Elfstedentoernooi toch wilde laten doorgaan. Hierdoor en door het werk van veel vrijwilligers kon deze ‘elfstedentocht’, die al een traditie geworden is, een geslaagd evenement worden. Het weer was wat sombertjes met zo nu en dan een buitje, maar niet zo nat dat het van invloed was op het spel. De baan had extra sfeer gekregen door de plaatsnaambordjes bij elk van de elf holes die kris-kras over de baan waren verdeeld en de koek-en -zopie tent bij de recreantenafslag van hole 12. Koek was er niet, maar wel veel gezondere vruchten en zopie in de vorm van berenburg ( het moet ook niet te gezond worden!) Voor de meeste pitch en putters was het een behoorlijke uitdaging om de soms ongewoon lange afstanden te slaan. Deelnemers die wat vaker op de grote baan spelen hadden daar minder last van. Na de eerste ronde gingen De Friese Haantjes (Albert de Vries en Jan Haanstra) aan kop met 35 slagen. Na de lunch moesten zij echter tijdens de tweede ronde hun meerdere erkennen in het team van Jorn Albada en Jeroen de Groot die als echte Invaders het clubhuis kwamen binnenvallen met een verrassend goede ronde van 32 slagen. (Alle uitslagen zijn elders op deze site te bekijken). Jorn verving op het laatste moment de zieke Robin die met zijn broer Jeroen had zullen deelnemen. Misschien was dit maar goed ook want als je de resultaten van de teams uit dezelfde familie bekijkt zie je dat die vaak wat tegenvielen. Bij de zeven laagst geklasseerden zitten vijf teams die uit familieleden bestaan. De winnaars gingen naar huis met een trofee van kaarsvet in de vorm van de Oldenhove en de wisseltrofee in de vorm van een winters gekleed beeldje van een golfer. Ook waren er hele suikerbroden, flessen wijn en flesjes drank voor diverse winnaars en verliezers. En natuurlijk ging iedereen weer naar huis met een half suikerbrood van Bakkerij Van Eck, geregeld door Hein de Vries. Alleen hierom al is meedoen meer dan de moeite waard. Tot volgend jaar!
